کاش می تونستم بهت بگم چقدر متاسفم

بهار که میاد در کنار دیدن همه خوبی ها و خوشی ها و عشق و امیدواری باید برگردیم ببینیم زمستونی که سر کردیم چرا سخت گذشت ؟ کجای کار و خراب کردیم ؟ چی کار کنیم دفعه بدی خراب نکنیم ؟

درسته که بعد از مدت ها دارم می نویسم و درسته که چون شرایط کشورم در حال بحران هست و نیاز به توجه همگیمون به خوبی ها و امیدواری ها داره باید از خوشی ها بگم از امیدواری ها اما دلم می خواد با خودم رک باشم .

دیروز روز خوبی نبود نه اینکه اتفاق بدی بیافتاده . خدا رو شکر  همه سالمیمم . حتی اون 17-18 ساعت کار مداومم هم درسته جسما خستم کرد اما کار چیزی نیست که حال آدم و بد کنه . ولی قلب آدم می تونه آدم و بارها زمین بزنه . دیروز دو تا اتفاق من یاد سختی های 10-12 سال گذشته زندگیم انداخت . اینکه چه رنجی کشیدم  و چقدر سعی کردم با همه چیز بازم سرپا باشم و به روی خودم نیارم. دیروز دلم می خواست به یکی زنگ بزنم و بگم متاسفم . بگم من واقعا بلد نبودم و می ترسیدم هنوز هم می ترسم. شاید الان از قبل خیلی ترسو تر محتاط تر و تنها تر شدم .
امیدوار بودم می تونستم این و بهش بگم .

بهارمون مبارک