آخرین مطالب
امکانات وب
پنج شنبه توی ترافیک عصرگاهی میرسیم .حمام میرویم غسل زیارت می کنیم و نماز مغرب را در حرم هستیم . انگار نهیب بزرگیست که امام به من میزند . امسال هم شهادتش در محضرش بودم هم ولادتش.
نگاهم به اسمان است به ماه حرم . چقدر زیبا ،چقدر تماشایی . هوا را میبلعم .می گذارم وجودم پر شود از زیبایی های این حرم . اشکم نمیاید ... شاید هنوز باورش نشده است اینجایم.شاید عظمت زمان و مکان نمی گذارد یاد خودم، یاد سیاهی رویم باشم . ناگهانی تر از انچه فکرش را بکنم راه افتادیم و رسیدیم .
هر چند که باید شکرانه ی درک روزهای بهشت حرم و یکشنبه ی طلایی ماه ذیقعده و خواندن نماز مغفرت پایین پای حضرت را به جا اورم اما شکوه دارم از این پایان ها . از این پایان ها که نمی دانی کجای کار ایستادی... نمی دانی باید خوشحال باشی یا مغموم و خسته به دیارت بازگردی به امید سفری دیگر و شاید ...
پ.ن .این صدبار توبه شکسته را در این لحظات اخر دریاب ... چنان با او رفتار کن که تو اهل آنی،نه آنچه او اهل آن است ...
پ.ن.۲.پکیج صوت های امام رضام مدام بهتر میشه اما حال من چرا بهتر نمیشه ؟